dag 14 – 8 juni

Voor de hitte vertrokken voor de laatste etappe naar Sahagun, hier komt de camino De Madrid samen met camino Franches. En dat was te merken maar daarover straks meer.

De okergele wegen kronkelden weer als slangen door de enorme graanakkers van de meseta. Links en rechts doemde regelmatig, op enige afstand, een dorp of stadje op, altijd te ver om een stop te maken voor koffie. Het duurde dan ook 14 km voordat het eerste kopje genuttigd werd. Het was in de stad Grajal de Campos. Wij hebben daar in de binnenstad een rondleiding gehad die zeker de moeite waard was. Oude gebouwen, een geheel gerestaureerd kasteel waarin een supermoderne Albergue gemaakt is welke volgende maand open gaat. Kosten nog moeite zijn gespaart om hier een uniek pelgrimsonderkomen te realiseren, werkelijk alles erop en eraan.
Allemaal om de drukke camino Franches te ontlasten en de pelgrims alternatieve te bieden.

Aangekomen in de mooie stad Sahagun bleken hier al tientallen pelgrims te vertoeven die, of een slaapplaats zochten of er al een gevonden hadden en verder de stad aan het bezichtigen waren. Al met al gaf het een beangstigend gevoel, niet alleen de drukte maar ook het idee van grote slaapzalen, wachten op een beurt voor te douchen enz.

Vrijwel direct ventileerde wij beide ons gevoel met de vraag willen wij dit wel na 2 weken in alle eenzaamheid onze tocht gemaakt hebbende. Dus werd in no time besloten de trein naar Leon te pakken en de 65 km camino Franches laten voor wat hij is. Jorge, mijn maatje zou doorreizen naar Ponfrerrada hij was al in Malaga gestart en kon zich niet permitteren om nog een extra ommetje over Oviedo te maken.

Eerst onder het genot van een serveza op een terrasje in Sahagun en later lijfelijk in de trein hebben wij enigszins ontroerd afscheid genomen, wij hadden tenslotte 8 dagen samen opgetrokken en waren hoe gek het ook klinkt op elkaar aangewezen en trokken elkaar er doorheen als de een of ander het moeilijk had. Ook waren wij al die tijd vrijwel de enigste in de Albergue, en kon hij koken als de beste. Trouwens met vino en serveza was hij mij ook altijd de baas als het op hoeveelheden aankomt en dan heb ik het nog niet over het tijdstip wanneer hij met zijn eerste glas wijn begon, uit de bidon.

Inmiddels ben ik in Leon in een van de drie Albergue’s namelijk de RR MM Benedictinas (Carbajalas) -134 slaapplaatsen. Mijn wasje heb ik al gedaan. En vanavond ga ik de stad nog nader bekijken. Natuurlijk ben ik mijn navigator kwijt zodat ik ook nog uit moet zoeken welke route ik morgenvroeg moet nemen om deze grote stad uit te komen. Morgen verder en naar ik verwacht weer in een rustigere omgeving. Maar daarover morgen meer.