dag 31 – 25 juni

Vandaag moest het gebeuren vandaag zou ik Santiago bereiken. Ondanks dat ik met mijn loopmaatje had afgesproken om om zes uur op te staan en om uiterlijk half zeven te vertrekken, was er in de Albergue om half vijf volop bedrijvigheid.

Het lijkt op zo’n laatste dag, dat iedereen vol spanning zit en zenuwachtig is. Dus van slapen kwam niet veel meer met het gevolg dat ook wij als een van de laatste om kwart over vijf langs het bed stonden. Zo kon het gebeuren dat wij in de pikdonker vertrokken richting Santiago.

Al snel ging het het bos in en het was een kwestie van de lichtjes blijven volgen en voorzichtig lopen zeker op de oneffen paden. Na een half uurtje werd het langzaam licht en was het een bijzonder gezicht om de stoet in lichte mist door het landschap te zien kronkelen, sommige fit met een stevig tempo maar ook pelgrims die het echt moeilijk hadden en strompelend haar of zijn weg gingen. Ons eerste kopje koffie kochten wij om half acht wat goed smaakte samen met een homp brood en wat beleg wat nog in de rugzak zat.

Ons tempo lag behoorlijk hoog omdat wij geen enkele fysieke klachten hadden, met het gevolg dat wij Santiago al rond de klok van negen op afstand zagen liggen, en nauwelijks anderhalf uur later stonden wij voor de kathedraal. Mijn einddoel van de camino 2015 was hiermee bereikt.

Nadat wij geprobeerd hadden om een bed te krijgen in het groot seminarie, wat overigens mislukte omdat alles al gereserveerd was, hebben wij de formaliteiten afgewerkt betreft het compostoliaat en kreeg ik zelfs een extra certificaat omdat ik drie camino’s in een keer gemaakt had. Een fenomeen wat voor mij nieuw was.

Ons bed de komende twee nachten is het klein seminarie alwaar wij een singel-kamer hebben betrokken om eens lekker uit te kunnen slapen en verzekerd te zijn van geen gesnurk.
Vanmiddag hebben wij een heerlijk terrasje gepikt met de groep (internationaal gezelschap) waarmee ik de laatste tijd mee heb opgetrokken, en vanavond hebben wij het plan opgepakt om met vijven gaan te eten in een van de vele eetgelegenheden hier in Santiago. Een Spaans stel, een Fransman, een Koriaanse en ik. Die Spanjaard weet wel waar en wat er lekker is zo is al eerder gebleken.

Vanmiddag heb ik Annie gebeld en het was fijn om haar weer te horen en ik zie uit naar het weerzien in Nederland. Zaterdag vlieg ik op Dusseldorp dankzij onze Janet die het ticket zoals gewoonlijk weer voor mij geregeld heeft. Verder ben ik enorm veel dank verschuldigd aan Han van onze Karenze die zorgde voor een perfecte weergave van mijn verslagen de laatste weken. En natuurlijk wil ik Inge niet vergeten die samen met haar moeder de zorg van de schapen heeft behartigd al die tijd.

Alles is prima verlopen na wat kleine fysieke klachten in het begin heeft de tocht mij gebracht waar ik op gehoopt had.
Maar, eigenlijk had ik niet anders verwacht met zo’n geweldige achterban en zo’n fijne reacties op de site tijdens mijn pelgrimstocht waar ik op menig moment ook een kaarsje heb laten branden voor al deze trouwe volgens !

Nogmaals DANK JULLIE WEL ! .
Komende week wil ik nog afsluiten met een evaluatie op papier.

dag 30 – 24 juni

Met nog een dag te gaan komt het einde steeds korter bij. Alle denkbare nationaliteiten ontmoet je op de camino Franches. Opvallend zijn de vele Duitsers maar ook uit de Afrikaanse landen zijn met vele vertegenwoordigd. Aan gespreksstof dus geen gebrek.

Het is onmogelijk om op dit laatste stuk nog verkeerd te lopen om de doodeenvoudige reden dat het niet alleen het druk belopen pad maar ook de vele pelgrims voor en achter, er voor zorgt dat je op de goede weg blijft. Eveneens zijn de bars en restaurants onderweg ruimschoots aanwezig en hoef je je geen zorgen te maken dat honger en/of dorst je zullen overvallen.

Het lopen gaat bijna vanzelf omdat je steeds aanspraak hebt of je jezelf kunt richten op je voorganger(s). Wat dat betreft had ik vandaag wel door kunnen lopen tot Santiago, maar het leek mij beter om morgen in de loop van voor de middag aan te komen.

En daarover morgen meer.

dag 29 – 23 juni

Vanaf het vertrek lichte motregen. Een fenomeen wat ik nog niet had meegemaakt, gelukkig was het rond de klok van negen over en steeg de temperatuur naar een acceptabele hoogte.
Na enig klimwerk ging het vandaag grotendeels naar beneden zodat ik er flink de sokkenloper  in kon zetten.

Al zingend ging ik over de nog te maken 50 km grens heen. Wat overmoedig want mijn goede humeur werd weer eens genadeloos ondermijnd. Ik had namelijk een pijl gemist en daarmee 4 km extra moeten lopen 2 heen en 2 terug. Natuurlijk overkomt dit alleen maar berg af zodat de weg terug geklommen moest worden. Jammer want mijn voorsprong die ik had door als eerste te vertrekken uit de Albergue ging hiermee volledig verloren.

Ik had gisteren een plannetje gemaakt, om er vandaag 28, en morgen en overmorgen 20 km te lopen zodat ik donderdag rond de middag met 2 relatief makkelijke laatste dagen fit in Santiago te kunnen finishen.

In Melide komen de Primitievo en de Franches bij elkaar en werd het ook drukker, opvallend daarbij is dat er veel jongelui de Franches lopen. Een andere constatering is, de paden en wegen zijn van uitstekende kwaliteit, en slingerd door het landschap met pelgrims voor en achter je. Ook bars en Albergues zijn er in overvloed. Leuk is de vele internationale pelgrims die je passeert of jouw voorbij komen. Sommige kijken strak voor zich uit met het einddoel duidelijk in gedachte, andere reageren op je vragen en het eerste dat aan de orde komt, waar men vandaan komt en waar men gestart is.

Ik slaap nu in de municipal Albergue van Ribadiso alwaar men 72 bedden te verdelen heeft die staan in twee slaapzalen. Het zal mij benieuwen hoe het gaat bevallen na de vrij rustige slaapgelegenheden de laatste vier weken.

Twee dagen lopen nog en Santiago is bereikt.

dag 28 – 22 juni

Om vijf uur stond ik vanmorgen langs mijn bed om te vertrekken, nadat ik op zijn minst gezegd al 10 keer het voornemen gemaakt had omdat er onder mij een Spaanse pelgrim lag te snurken zoals bijna niet voor toestellen is. Halverwege de nacht, toen ik vertwijfeld langs mijn bed stond, was het notabele zijn maat die mij een paar oordopjes aanbood, die uiteindelijk ook niet hielpen het euvel op te lossen.

Zo kon het gebeuren dat ik in het stikdonker door de straten van Lugo dwaalde om de eerste gele pijl van de camino weer te ontdekken. Na een klein stukje fout te zijn gelopen was het de plaatselijke politie die mij uit de brand hielp en de goede richting wist aan te geven.
Het feestende en carnavalachtige in ruste Lugo achterlatend ging het al snel in de mist het buitengebied in en waren de eerste 12 km saai. Niet alleen omdat het mistig was maar ook omdat het steeds over asfalt wegen ging. Op het moment dat ik het asfalt verliet en door de typische Galicische wandelpaden werd geleid kwam de zon zich melden waarna de mist ook in no time verdwenen was en ik weer kon genieten van Galicië.

Na ongeveer 25 km tref ik op een ingelaste pauze een Koreaanse dame Hyum Sook Kim genaamd, waarmee ik de dag verder heb doorgebracht. Ze woont in Bonn (Duitsland) en kan goed Duits, zodat wij redelijk goed kunnen communiceren. Uiteindelijk hebben wij samen gekookt en hebben afgesproken morgen samen verder te trekken.

Het zal mij benieuwen hoe het zal vergaan op de camino Franches waar wij morgen na 15 km zullen arriveren. Het zal wel drukker worden, maar ik ben er op voorbereidt, het zal mij deze keer niet gebeuren dat het als een koude douche overkomt.

Ongeveer 70 km ben ik verwijderd van Santiago, zoals het er nu uitziet zal ik donderdag finishen
Morgen verder morgen een nieuw verslag…..

dag 27 – 21 juni

Toen ik vanmorgen om half zeven uit Castroverde vertrok opweg naar Lugo, was het wat mistig maar na anderhalf uur trok deze op en was het weer een strak blauwe lucht en genieten van het landschap.

Galicië is meer heuvelachtig dus van echt klimmen is geen sprake meer. Wel op en neer door echte Galicië dorpjes, met blaffende honden en verder weinig mensen op of in de straten. Vandaag heb ik ook weer de eerste graanvelden gezien met rogge, weliswaar geen grote percelen, maar zoals je kunt verwachten, een streek van kleine boeren. Ook ben ik twee herders met schaapskuddes tegengekomen, opvallend was de kleine lammeren die hier nog bij waren.
Uiteindelijk kwam ik in een feestende stad terecht waar vrijwel iedereen in Romeinse klederdracht was uitgedost. Buiten in de straten is het een grote braderie met middeleeuwse steil van braden en bakken, aan groet katrollen hangen de beesten te garen boven het vuur, regelmatig wordt er dan een stuk afgesneden, en daar waar de behoefte is opgediend. Een grote eet en drinkpartij.

Ik zit op dit moment mijn verslag te tikken midden in het middenschip van de koele kathedraal. Weg van alle feestgeruis. Op de achtergrond speelt het orgel en ergens in deze immens groet kerk wordt er op dit moment een mis opgedragen.

Honderd en zeven km ben ik nog verwijderd van Santiago, vier of vijf dagen schat ik in. Ik wil redelijk fit aankomen om dan nog een of twee dagen te genieten van Santiago. Janet heb ik vanmiddag gevraagd te kijken naar wanneer en vanwaar ik in het komende weekend terug kan vliegen.

Morge meer, morgen verder.

dag 26 – 20 juni

Vanmorgen als eerste de camino op ik had geslapen in de municipal Albergue van Padron een klein plaatsje direct na Fonsagrada. Het was nog maar nauwelijks licht ondanks het vandaag de langste dag van het jaar is. Ik was er van overtuigd dat er geen pelgrims voor mij waren omdat de douwdruppels nog aan de graspollen en bloemen hingen die over het te lopen pad hingen.
Het was half tien toen de eerste achtervolgers mij inhaalde. Dat was in Paradavella waar ik op dat moment een tortilla en een koffie American naar binnen aan het werken was.

Mijn tweede stop was op 24 km in Cadavo-Baleira, daar heb ik een menu del dia genomen dat bestond uit Galicië soep en een pasta salade, omdat ik er nog 8 km verder wilde was het raadzaam om te tanken, tenslotte kwam er nog een laatste behoorlijke klim voordat ik Castroverde zou bereiken. Een prachtige moderne Albergue was de eindbestemming van vandaag.

Ook vandaag ben ik weer verwend met geweldige vergezichten. Wat bijzonder was; het eerste gedeelte in de bergen bevond ik mij boven de wolken, het gebied waar in 2010 Tars, Iris en Annie mij verraste met een nieuw zadel. Hieraan werd ik weer herinnerd en blijkt ook een onvergetelijke, nog steeds emotionele, ervaring te blijven.

Toen ik binnen stapte in de Albergue werd ik direct geconfronteerd met Nederlanders, een vader met zijn dochter die na haar afstuderen een camino gingen lopen, alleen al van het idee wordt je geëmotioneerd. In deze eerste ontmoeting kon ik het dan ook niet laten om het verhaal van het zadel te vertellen. Inmiddels weet de hele Albergue het. Maar het hoort en past bij de camino!

Het wordt hier op het terras waar ik mijn verslag zit te maken steeds gezelliger. Inmiddels zijn rond mij aangeschoven een Italiaanse dame, twee dames uit Zuid-Afrika en een Duitser!

Wanneer ik naar boven kijk is er geen wolkje te bekennen en volgens de weerberichten zal dat morgen ook het geval zijn. Een dikke 20 km ben ik nog verwijderd van de stad Lugo, de laatste grote stad voordat ik eind volgende week Santiago zal bereiken.

Morgen verder……….

dag 25 – 19 juni

Nadat ik gisterenavond een voedingsrijk menu en vannacht uitstekend geslapen heb in de jeugdherberg van Castro aan de voet van de Alto del Acebo, ben ik vanmorgen in opgewekte stemming en top fit begonnen aan de klim. Al voor zeven uur melde zich de zon aan een strak heldere blauwe hemel. Gelukkig liep ik regelmatig in de schaduw door holle wegen welke zelfs aan beide zijde begroeid waren, anders was het al gauw te warm vooral als je moest klimmen.

De uitzichten waren weer uitzonderlijk mooi. De camino liep tot aan en zelfs langs de vele windmolens die volop in bedrijf waren en constant een brommend geluid produceerde. Ook de schaduw van de wieken werkten storend.

Op het hoogste punt vandaag passeerde ik de grens van Asturië en Galicië en plotsklaps was ook het landschap anders. Van bebost gebied veranderde het in kleinschalige veeboeren typerend Galicia’s.

Voordat ik aan de camino Primitivo begon waarschuwde men mij voor mogelijk wisselvallig weer, mijn ervaring tot nu toe is ; het tegendeel. Zes dagen ben ik onderweg en ik mag alleen zeggen “super weer” af en toe ligt bewolkt, meestal onbewolkt,  boven een heerlijk fris windje en overzienbare etappes voor wat betreft lengte. Inmiddels ben ik over de helft en wanneer ik vooruit kijk zal ik waarschijnlijk over een kleine week dus donderdag of vrijdag Santiago bereiken.

Op de Belg in Oviedo na, heb ik nog geen Nederlands kunnen spreken om de doodeenvoudige reden dat ik de eerste Hollander nog moet tegenkomen. Spanjaarden, Italianen, Duitsers, een Japanner, een Zuid-Afrikaan, een Engelsman, een Australiër en een Oostenrijkse zijn de Nationaliteiten welke ik getroffen en gesproken heb tot nu toe.

Na 23 km ben ik gestopt in de municipal Albergue van Padron. Een andere optie was er niet omdat de eerstvolgende overnachtingsmogelijkheid zich pas weer 23 km verder aandiend n.l. in Cadavo-Baleira en 46 km is, zeker met dit weer, te ver. Morgen verder morgen weer een verslag.

dag 24 – 18 juni

Vanmorgen rijkelijk laat vertrokken, de bar langs de Albergue was al open en dan kan je het niet over je hart verkrijgen om zonder een kop koffie te nemen aan te lopen vandaar.
Het begon al direct met een stevige klim. Ik was niet alleen, want ondanks dat ik hem regelmatig gesommeerd had om te draaien, was het een klein vriendelijk hondje dat met mij opliep. Hij heeft dat zeker 6 km volgehouden en is toen pas omgedraaid.

Ook vandaag prachtige vergezichten, al zag ik ook steeds huizen en dorpjes in tegenstelling tot gisteren. Nu waren er ook weilanden waar koeien graasden en gehooid werd. Erg vermoeiend was de lange steile afdaling om via de stuwdam van de Navia-rivier naar de volgend bergketen te gaan. Bij vrijwel iedere stap was je geneigd uit te schuiven en zo 5 km lang. De stuwdam, wat ongetwijfeld een bouwwerk van Franco is heeft enorme afmetingen en is gekoppeld aan stroom-generatoren waar stroom opgewekt wordt.

Na de hindernis van de stuwdam genomen te hebben moest er weer geklommen worden en de Albergue waar ik nu vertoef ligt op ongeveer 700 meter. Morgen gaat het weer naar ruim 1100 meter en op de top ga ik ook de Provincie Galicië binnen, de Provincie waarin Santiago ligt. Dat houd ook in dat het einddoel op minder dan 200 km ligt.

dag 23 – 17 juni

Uitzonderlijk mooi met grandioze uitzichten waren vandaag de beloning voor veel geleverd klimwerk in de bergen van Asturië. Borres, de startplaats van vandaag, ligt op 640 meter hoogte en vandaag moest ik herhaalde malen naar 120 meter. Men kon kiezen tussen de oude traditionele route of de nieuwe variant. De traditionele werd afgeraden wanneer het zou regenen of slecht weer zou zijn. De vooruitzichten waren goed en de meeste kozen ervoor dus ik ook. Deze was bovendien 5 km korter, echter er was geen enkele mogelijkheid om eerder te stoppen om de doodeenvoudige reden dat er niets zou zijn, ook geen winkel of bar.

In het begin was het nog bewolkt maar om een uur of acht begon de zon zich te melden en verdwenen ook langzaam de wolken waar ik boven liep, en waren het geweldige vergezichten die tevoorschijn kwamen. Boven de 1000 meter was het hoofdzakelijk hei met daartussen door gras waar veel (wilde) paarden liepen. Maar met de regelmaat heb ik ook koeien gesignaleerd.

Tijdens de tocht werd het zogenaamde kaf van het koren gescheiden als het gaat om meters maken. Jongere mannen en een Duitse dame gingen als berggeiten omhoog en had ik qua klimmen geen schijn van kans. Maar met trots constateerde ik dat ik toch de eerste was van de volgende groep.

Vandaag heb ik dikwijls aan Jan Vogels gedacht die mij getipt had om als het weer het toeliet de meest rechtse lus te nemen, rechtstreeks naar Berducedo, omdat deze wel eenzaam maar geweldig mooi was. Ik kan het nu alleen maar bevestigen!

Morgen moet ik de Navia rivier over, dat houdt in dat ik eerst 200 meter moet stijgen om achtereenvolgens 900 steil te dalen. De planning is om in Grandas de Samile, 600 meter hoger, en 21 km verder de volgende slaapplaats te nemen.