Mogelijk waren het de kilometers er gisteren de oorzaak van dat wij spontaan het eerste Hostal bespraken en de Alberge (nauwelijks 100 meter verder) negeerden. Een bewijs dat een etappe van meer dan 40 km een behoorlijke aanslag is voor
geest en ledematen.

Vrijwel iedere avond hebben wij onze vaste patronen. Henk tekent (schetst) een markant punt of gebouw in de dan verblijvende plaats en ik tik het verslag van de dag voor de site.

Steeds meer ben ik er van overtuigd dat lopen vele malen veiliger is dan fietsen. Met fietsen moet men altijd geconcentreerd zijn zeker op minder begaanbare wegen, en ook bij afdalingen blijft het met aanzienlijkere grotere snelheden gevaarlijker dan wandelen bovendien wordt men op de fiets veel meer met andere verkeersdeelnemers geconfronteerd. Men kan uren moeten wandelen voordat men iemand ziet zodat gevaarlijke situaties bij lopen nihil zijn. Met lopen beleef je de omgeving meer en zie je meer details.

De verwachting van vandaag is niet helemaal uitgekomen. Ook vandaag hebben wij weer de gehele dag tussen de korenvelden gelopen, met uiteindelijk enkele kilometers door het industriegebied van Beavente alvorens wij deze mooie stad bereikte.
Onze Alberge is vandaag een voormalig stationsgebouw aan de rand van de stad. Op afstand hebben wij vandaag de bergen waar wij morgen aan moeten beginnen al mogen aanschouwen. Met in het achterhoofd dat Santiago op minder dan 350 km ligt geeft dat in ieder geval “ons” moraal.

Vandaag was het de laatste dag met uitgestrekte vlaktes en de uitgestrekte korenvelden. Morgen gaan wij weer de bergen in en is weer een heel andere beleving zo verwachten wij.