dag 16 – 10 juni
Gisterenavond was het eigenlijk al te zien boven op achter de bergen hoopte de donkere bewolking zich op precies waar de camino liep. Vijf uur op want de afspraak was om uiterlijk kwart voor zes vertrekken. Het eindpunt van vandaag zou zijn de Albergue van Poladura de la Tercia, volgens de Spanjaarden was er een goed Pelgrim restaurant. Op de route van vandaag was halverwege wel een Albergeue maar verder geen voorzieningen zoals bar winkel enz. Noodzaak dus om voldoende proviand en drinken mee te nemen. Wat achteraf een goed plan bleek want de weergoden bleken vandaag niet mee te zitten.
Vanmorgen in alle vroegte werd er tussen de Spaanse Pelgrims onderling al heftig gecommuniceerd, natuurlijk verstond ik er geen woord van maar had wel in de gaten dat het over de te maken tocht van vandaag ging. Het woord aqua kwam steeds langs en zelfs de trein kwam meerdere malen ter spraken. Ik voelde mij gesterkt met de afspraak van gisteren avond op in ieder geval vandaag met z’ vieren op te trekken met als woordvoerder de man die deze tocht al voor de vijftiende keer loopt. Er werd besloten om te wachten. Tegen zeven uur gingen de eerste vertrekken toen het toch wat lichter bleek te worden. Mijn groep was om vijf over zeven gepakt en gezakt inclusief regenkleding, zodat er gestart kon worden.
Het was lang niet droog en dat zou het vandaag niet worden ook, sterker nog met tijden goot het afgewisseld met onweer en bliksem. Geschuild werd er niet maar er werd stevig doorgestapt tot half elf. Op het terras onder de overkapping van de Albergue van Buiza hielden wij de eerste stop en aten wij ons brood op om te tweede helft van vandaag te lijf te gaan. Na een half uurtje zijn wij weer vertrokken en na ongeveer twee kilometer werd besloten om te draaien en vandaag en vannacht te blijven in Buiza.
Van buiten niet te zien maar een super Alberge met nieuwe bedden en eigen keuken. Helaas hebben wij weinig ingrediënten om te koken maar de verwarming brand en onze spullen kunnen dus drogen. Gelukkig heb ik onder in mijn rugzak twee noodrantsoenen zitten dus kan de ergste honger gestild worden. Ik wacht nog even af wat die Spanjaarden zullen regelen want volgens mij hebben ze nog een of ander vaag lijntje met een van de bewoners van dit gehuchtje. Uiteindelijk maakt zoiets zo’n camino leuk.
Ik was best wel gespannen voor detachering van vandaag, vragen als ; kan ik het tempo wel aan, wordt ik geen vijfde wiel en ik had geen idee wat mij precies te wachten stond. Om eerlijk termijn is het mij tot nu toe meegevallen. Het gaat gestaag omhoog afgewisseld door klimmen en dalen over asfalt en grindwegen, wisselend langs de rivier, treinspoor of asfalt. In het begin af en toe een weilandje maar steeds meer rotsen met daartussen bomen en bloemen, vooral brem en lavendel. Vee heb ik nog niet gezien. Hoe hoger wij komen hoe meer dat het rotsen worden. Het is heel mooi wat de natuur betreft het is alleen jammer dat ik steeds met de neus naar beneden loop in verband met de regen. Foto’ maken valt ook niet mee omdat ik wil voorkomen dat mijn telefoontoestel nat wordt.
Voor morgen kan het alleen maar beter worden qua weer en qua voldoening. Op dit moment zie ik geen bergen meer maar is alles gehuld in mist. Ik ga er van uit dat dit een goed voorteken is. Dus vandaag de dag doorkomen en morgen verder met droge spullen.