Niet de kilometers maar de omstandigheden zoals hoogteverschillen, grind asfalt of grove keien (waar men constant geconcentreerd je stappen moet zetten), maar ook de temperatuur en de windrichting bepalen voor het grootste gedeelte de moeilijkheidsgraad dus de zwaarte van de camino. Henk heeft vandaag, na een moment van onoplettendheid, voor de tweede keer kennis gemaakt met de keien door een valpartij, gelukkig zonder gevolgen.

Vannacht matig geslapen in het parochiezaaltje wat vastgebouwd is aan de kerk van Petrola, waar enkele matrassen inliggen waarvan de pelgrims gebruik kunnen maken, omdat er verder geen enkele slaapgelegenheid is. In het gastenboek konden wij constateren dat de laatste pelgrim daar op 12 mei geslapen had (de enige in mei) een bewijs dat de camino Del Sureste bijzonder weinig gelopen wordt. In april hadden er 11 pelgrims geslapen.

Gisteren hadden wij besloten om tijdens het wandelen pas te besluiten om tot Chinchilla de Monte Aragon (21 km) of Abacete (39 km) te kiezen. Tijdens het lopen hadden wij besloten om tot Albacete te gaan omdat er een sluierbewolking hing zodat de extreme warmte uit leek te blijven. Tot 12 uur was dat ook het geval, maar toen liet de zon zich van zijn beste kant zien.

Op de glooiende hoogvlakte troffen wij hoofdzakelijk zeer grote alkerbouwbedrijven aan met granen als voornaamste gewas. Enorme grote akkers van tientallen tot honderden ha. vielen op. De gewassen waren matig tot slecht. Eveneens viel daarbij op dat het grootste deel zaaiklaar of zelfs recent ingezaait was en dus aan een tweede oogstronde was begonnen.

Op een afstand van 20 km zagen wij de stad Albacete al liggen en liepen wij de laatste twee uur door een ware bloemenzee de stad binnen met een voldaan gevoel en 39 km in de benen. De blessure is niet geheel verdwenen maar het heeft er alle schijn van dat de brand meester is.

Morgen vol goede moed verder.